زیگورات دوراونتاش که بیشتر با نام چغازنبیل شناخته می‌شود، نیایشگاهی باستانی است که حدود ۱۲۵۰ سال پیش از میلاد در دوره تمدن ایلام ساخته شد. این زیگورات بنای مرکزی محوطه باستانی به‌جای مانده از مجموعه ایلامی دوراونتاش (شهر اونتاش) است که نزدیک شوش در استان خوزستان قرار گرفته است. با این حال این اثر با معماری منحصربه‌فرد درحالی همزمان با میدان نقش‌جهان و تخت‌جمشید در فهرست یونسکو قرار گرفت که گفته می‌شود اعتبارات و بودجه‌های حمایتی از این مجموعه در پایین‌ترین سطح ممکن قرار دارد.

«عاطفه رشنویی» مدیر پایگاه چغازنبیل و موزه هفت‌تپه در رابطه با اقدامات پایگاه چغازنبیل به ایلنا گفت: با توجه به اینکه در آستانه چهل و پنجمین ثبت جهانی شهر دوراونتاش و زیگورات چغازنبیل هستیم، شهری که بر پایه نبوغ و استعداد بشر و با استفاده از تمام مواهب طبیعی، ریاضی، هندسی، زوایای تابش، طلوع و غروب آفتاب و همچنین جهات چهارگانه در هزاره‌های پیش از میلاد هستیم.

به گزارش ایلنا وی گفت: این شهر متعلق به ۱۲۵۰ پیش از میلاد است که در آن سیستم تصفیه و هدایت آب، سلسله مراتب شهری، محرمیت در معماری و استفاده از نظام و رعایت تناسبات به چشم می‌خورد. با توجه به اهمیت این شهر ما از ۱۰۰ درصد شهر دوراونتاش که محصور در حصاری مدور است تنها توانسته‌ایم در حدود ۱۰درصد آن را بشناسیم و مطالعه کنیم. درواقع می‌توان گفت تنها ۱۰ درصد از این مجموعه عظیم از زیرخاک بیرون آمده و ۹۰ درصد این شهر همچنان زیر خاک مدفون است.