جماعت رسانه این روزها نگرانند چرا که نام مدیرانی از این دست هر روز از طریق همان رسانه‌هایی که خودشان ترکیب آنها را به دلخواه چیده‌اند به عنوان گزینه‌های دولت بعدی مطرح می‌شود، همان‌هایی که سالهاست سمت‌های مهم و کلیدی داشته‌اند و هیچ خبرنگاری یادش نمی‌آید حتی برای یک بار هم پاسخگو بوده باشند. همان‌هایی که وقتی مدتها اینترنت فیلتر بود، وقتی یکباره مشکلی پیش می‌آمد، وقتی معیشت هزاران نفر که در این روزهای سخت به هزار امید در اینستاگرام و سایر پلتفرم‌ها کسب و کاری راه انداخته بودند یکباره به چالش می‌افتاد،  وقتی صحبت از تغییر تعرفه بود و هزار مورد دیگر، هیچوقت کوچکترین توضیحی ندادند تا حداقل مردم بدانند تکلیفشان چیست؟
شاید بر همین اساس هم هست که این روزها در برخی موارد اندک افرادی که هنوز دغدغه رسانه دارند و در این فضای تب آلوده همچنان باقی مانده‌اند، دست به انتشار بیانیه می‌زنند و بار دیگر مظلومیت حوزه‌های خود را فریاد می‌زنند و درخواست می‌کنند این بار وزیری از سر عقلانیت روی کار آید. حوزه آی سی تی نیز به نظر از همان حوزه‌های مظلوم است که فراتر از بحث خبری، کل جمعیت کشور مدتهاست بابت آنچه به این بخش مربوط می‌شود با هزار مشکل مواجهند. با توجه به اینکه نام این وزارتخانه وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات است شاید بد نباشد در انتصابات پیش رو وجهه ارتباطی این وزارتخانه نیز مورد توجه قرار گیرد و حال که حضور اساتیدی مانند هادی خانیکی در شورای راهبری دولت جدید دل دیگران را گرم کرده همچنان از اساتید این بخش و تجربه آنها بهره گرفته شود، البته طبیعی است که تجربه اجرایی و تخصص در این حوزه نیز قابل چشمپوشی نیست که حتی اگر این موارد را هم در نظر بگیریم هستند گزینه‌هایی مانند داود زارعیان که در هر دو حوزه حرف بسیاری برای گفتن دارند، چراکه به هرحال بر کسی پوشیده نیست طی دهه‌های گذشته وی چه تاثیری در عبور مخابرات از چالش‌های متعدد داشته و چگونه مرد در سایه اولین شرکت خصوصی کشور بوده است، هرچند که البته که خود سایه هم دیگر بیش از آنکه ما را یاد اصل مفهوم یا حداقل مرحوم ابتهاج و اشعار دلنشین او بیندازد، داستان‌هایی دیگر را تداعی می‌کند.