ما چغندرکارانِ شمال خوزستان از پارسال به این مشکل برخورده‌ایم؛ قبل از آن پیش از برج ۹، حساب‌شان را با ما صاف می‌کردند. جالب اینجاست که ما دوباره هم زمین‌هایمان را زیر کشت چغندر بردیم و دوباره هم با همین شرکت قرارداد بستیم، آخر چاره‌ای نداریم....»

زمین مال کشاورز است، آب و بذر مال کشاورز است، محصول هم اگر از آنِ کشاورز باشد، دیگر کار تمام است؛ روزگاری کشاورزِ صاحب زمین و خرده‌مالک، دغدغه‌ای جز تامین بذر و تقسیم آب و نظارت بر کارگران نداشت؛ با دسترنجش زندگی را می‌چرخاند، خوب هم می‌چرخاند….

اما از آن روزگار، سال‌ها گذشته است، حالا کشاورزان صاحب زمین و خرده‌مالک که صاحب تراکتور و زمین و بذر هستند، پشت درهای بسته گیر افتاده‌اند؛ به پول نمی‌رسند و شبانه‌روز «انتظار» درو می‌کنند.

گندم‌کاران سال‌هاست که در تب و تاب قیمت‌های تضمینی خرید گندم و وصول مطالبات‌شان از دولت، معمولاً محکوم به ماه‌ها انتظار هستند؛ برای نمونه در شهریورماه امسال، خبر آمد که « ۴۲ درصد گندمکاران کشور در انتظار دریافت مطالبات خود هستند». ۱۲ مهرماه، رسانه‌ها نوشتند « در حالی که مسئولان دولتی و نمایندگان مجلس از لزوم تسویه مطالبات کشاورزان می‌گویند، هنوز ۴۲ هزار میلیارد تومان از پول گندم‌های تحویل داده شده به سیلو‌ها پرداخت نشده است». و در نهایت بعد از ماه‌ها انتظار و بلاتکلیفی، در ۱۱ آبان، وزیر جهاد کشاورزی گفت: در پی تاخیر در پرداخت مطالبات گندمکاران، با پیگیری‌های صورت گرفته در دولت، تمام مطالبات گندم‌کاران تا روز گذشته پرداخت شد و مطالبات به روز شده است.

اما در خوزستان، معدن نیشکر و چغندرقند هم، کشاورزان حال و روز خوشی ندارند؛ سال‌ها پیش از این، کشاورزان با فروش محصولات خود به راحتی زندگی می‌کردند، حالا اما فروش انحصاری این محصولات، تبدیل به یک دردسر جدی شده است: مطالبات وصول نمی‌شود! کشاورز مالش را می‌دهد اما چند ماه باید دست به دهان و چشم به در باشد، با سیلی صورت‌اش را سرخ کند تا بالاخره مطالبات دریافت شود. در واقع پول فروش محصول، خیلی ناچیز است و خیلی دیر به دست کشاورز می‌رسد؛ و البته رقابتی هم در کار نیست؛ کشاورز باید محصولش را به یک خریدار بفروشد، حالا خریدار یا دولت است مثل گندم‌کاران یا یک کارخانه قند است مثل چغندرکاران شمال خوزستان.

به گزارش خبرنگار ایلنا، یکی از این چغندرکاران به نمایندگی از کشاورزان شمال خوزستان به ایلنا می‌گوید: ما حدود ۷۰۰، ۸۰۰ کشاورز هستیم از روستاهای شوش و اندیمشک و دزفول که محصولات‌مان را به شرکت قند خاورمیانه می‌فروشیم؛ ما برج ۲ امسال چغندر برداشت کردیم و به این کارخانه دادیم اما تا به امروز هنوز به پول‌مان نرسیده‌ایم. فقط یک قسط به ما پرداخت شده و دیگر هیچ…. در حالیکه سال‌های قبل تا این موقع، طلب‌مان را در سه قسط گرفته بودیم.

«الان هفت ماه است که چغندرهایمان را به کارخانه تحویل داده‌ایم»؛ این کشاورز شوشی با بیان این جمله در مورد حجم مطالبات‌شان می‌گوید: مطالبات کشاورزان بالا و پایین دارد، به اندازه زمین و میزان محصول بستگی دارد؛ اما کشاورزان روی‌هم‌رفته حدود ۴۰۰ میلیارد تومان از شرکت قند خاورمیانه طلب دارند. یکی ۴ میلیارد طلب دارد، دیگری که عمده‌کار است، بیشتر از ۲۰ میلیارد طلبکار است.