حسین تبریزی معتقد است که دو سریال «سوجان» و «پس از باران» شباهت چندانی با هم ندارند و تنها اقلیمی که دو سریال در آن ساخته شده، نقطه مشترک این دو اثر است.

مجموعه تلویزیونی «سوجان» به کارگردانی حسین تبریزی این روزها از شبکه یک سیما در حال پخش است. نویسندگی این اثر را فریدون حسن‌پور و تهیه‌کنندگی آن را مهدی کریمی و میثم آهنگری بر عهده داشته و ثریا قاسمی، حدیث نیکرو، بهزاد فراهانی، مهران رجبی، سیما تیرانداز، بهنام تشکر، ساغر عزیزی، مهدی صبایی، بهمن دان، فرج‌الله گل‌سفیدی، نسرین نکیسا، رضا توکلی و رامین راستاد در آن ایفای نقش می‌کنند.

«سوجان» روایت زندگی دختری به همین نام است که با محوریت قرار دادن این شخصیت نگاهی جامعه‌شناسی به تحولات سیاسی اجتماعی ایران در قرن معاصر دارد. داستان از دوره نوجوانی تا دوران مادری و مادربزرگی سوجان روایت می‌شود و به بهانه قصه این شخصیت بخش‌های مهمی از تاریخ معاصر ایران و گیلان روایت می‌شود.

به بهانه پخش این سریال تلویزیون با حسین تبریزی گفتگویی داشتیم که مشروح آن را از نظر می‌گذرانید:

«سوجان» چگونه شکل گرفت؟

فیلمنامه «سوجان» قبل از سال‌های ۹۷ – ۹۸ به قلم آقای فریدون حسن‌پور در قالب ۳۰۰ قسمت نوشته شده بود که در پنج فاز ۶۰ قسمتی طراحی شده بود. سال ۱۴۰۰ که موضوع تولید این اثر پیش آمد، معاونت استان‌ها از طریق تهیه‌کننده ساخت این اثر را به من پیشنهاد کرد.

وقتی قصه را خواندم به نظرم رسید وجه تمایزهای خاصی با دیگر آثار دارد و یک کار قصه‌گو است که مدتهاست جایش در بستر تلویزیون خالی بوده است. نکته دیگر این است که سریال «سوجان» نسبت به دیگر آثاری که ساخته‌ام سریال متفاوت‌تری است و همه این مسائل من را ترغیب و علاقه‌مند به ساخت این سریال کرد.

وجه تمایز «سوجان» نسبت به دیگر آثار تلویزیون را فقط در قصه‌گو بودن این اثر می‌دانید؟

به گزارش خبرنگار ایلنا، مدتی است که تلویزیون بیشتر به سمت آثار اکشن‌تر و بیشتر در فضا و قصه‌های آثار امنیتی رفته ولی حس می‌کنم فضایی که در کاملاً ایران باشد و قصه‌های خیلی مردمی و خانوادگی در آن روایت شود در این سال‌ها بسیار کم‌رنگ شده و از طرفی «سوجان» در کارنامه من هم اثر متفاوتی نسبت به دیگر آثار مربوط می‌شود و به نظر من این نکات علاوه بر همان موضوع قصه‌گو بودن از نکات ویژه سریال «سوجان» به حساب می‌آید.

به لحاظ بصری چقدر «سوجان» را می‌توان به تاریخی که روایت می‌کند، نزدیک دانست؟

منبع اصلی ما در ساخت «سوجان» خودِ فیلمنامه بود. آقای حسن‌پور با این آداب، رسوم و مقاطع مختلف تاریخی آشنایی کامل داشتند و ما را دچار چالش نمی‌کرد که ما چگونه به آن دوران نزدیک شویم یا روابط و آداب را چگونه تعریف کنیم.