حدود یک سال است که توفیق دیدار با خانواده های شهیدان قرآنی نصیبمان شده و اگرچه از مصاحبت و همنشینی با بسیاری از پدران و مادران شهیدان محروم شده ایم ولی باید قدردان والدین شهدایی باشیم که حضرت امام (ره) در وصف آنان فرمود که چشم و چراغ ملت هستند و دیدارهای سازمان قرآن و عترت بسیج تهران بزرگ با این خانواده ها فرصتی است تا درس های ایثار و مقاومت را از آنان بیاموزیم.

سیزدهم جمادی الثانی، سالروز وفات ام البنین مادر حضرت عباس که در تقویم رسمی کشور به روز تکریم مادران و همسران شهدا نامگذاری شده، فرصتی است تا مروری بر سخنان و خاطرات مادران شهدایی داشته باشیم که در دیدار با نمایندگانی از جامعه قرآنی در یک سال گذشته مطرح کردند.

به گزارش ایرنا ، نمی دانم از آن مادر شهیدی بگویم که می گفت «کار شب و روز من دعا کردن است» یا آن مادری که در این ۴۰ سال فقط یک بار خواب پسرش را دیده یا آن مادری که قدرت تکلمش ضعیف شده بود و گاهی هنگام سخن گفتن از پسرش، فقط بغض می‌کرد و اشکی هم از گوشه چشمش جاری می‌شد یا آن عاشق حسینی که می‌گفت «دوست دارم آخر عمری یک کربلا بروم».

بعضی از این مادران همچنان در وصف فرزندان خود می گفتند و یادگاری های فرزندان خود را همچون یعقوب نبی در فراق یوسف بر دیده می نهادند.